Niedawno przeżywaliśmy Święto Zesłania Ducha Św. Z tej okazji warto przypomnieć sobie dary, którymi obdarza nas Duch Św. oraz owoce Jego działania.

Dary Ducha Św.:

(Źródło: https://kanoniczki.pl/siedem-darow-ducha-swietego/)

Dar mądrości (hebr. hohma, gr. sofia, łac. sapientia) pozwala dostrzegać Boga i widzieć wszystko w Jego świetle, Jego oczami. Mądrość Boża przeciwstawia się mądrości czysto ludzkiej, ograniczonej do horyzontu doczesnego, do ludzkich tylko kryteriów i dążeń. Dzięki temu darowi człowiek ma spójną wizję świata i życia, w której wszystko ma swoje miejsce i czas, nie gubi ostatecznego powołania i przeznaczenia w Bogu.

Dar rozumu (hebr. bina, gr. synesis, łac. intellectus) umożliwia zrozumieć Boga i człowieka, rzeczy i wydarzenia, pojąć ich istotę i znaczenie, a nie tylko ślizgać się po powierzchni, zatrzymywać się na pozorach. Dzięki rozumowi człowiek poznaje rzeczywistość taką, jaka jest, ma wgląd w jej tajemnicę, rozumie jej złożone mechanizmy, powiązania przyczynowo-skutkowe, jej dobre i złe strony.

Dar rady (hebr. eca, gr. bule, łac. consilium) pomaga dokonywać słusznego wyboru w sytuacjach skomplikowanych i niejasnych, rozróżniać, co jest rzeczywistym dobrem, a co złem, co jest większym dobrem, a co mniejszym dla siebie i dla innych. Dzięki temu darowi człowiek nie gubi się w szczegółach, nie waha się bez końca, ale umie podejmować mądre, jednoznaczne decyzje w sprawach wielkich i małych, tak by sensownie przeżywać swoje życie i uczestniczyć coraz bardziej w wiecznym życiu Boga.

Dar męstwa (hebr. gewura, gr. ischys, łac. fortitudo) daje duchową siłę do odważnego wyznawania swoich przekonań i zgodnego z nimi postępowania, nie lękając się zagrożeń i przykrych konsekwencji. Dzięki niemu człowiek może przezwyciężać wewnętrzne opory i zewnętrzne prześladowania aż do oddania życia w imię najwyższych wartości, w imię Chrystusa, tak jak On oddał życie za nas. Może przeciwstawiać się złu, nie uciekając się do prze-mocy, i trwać do końca w dobrym, nie poddając się zmęczeniu i znużeniu.

Dar umiejętności (hebr. daat, gr. gnosis, łac. scientia) to szczegółowa wiedza, która umożliwia wprowadzać w czyn podstawowe prawdy wiary i zasady moralne, posługiwać się dostępnymi środkami, by osiągać wytyczone sobie cele na drodze do Boga. Dzięki temu da-rowi człowiek jest praktyczny i skuteczny w działaniu, radzi sobie w konkretnych sprawach, umie je wykorzystać dla prawdziwego dobra.

Dar pobożności (gr. eusebeia, łac. pietas) pomaga człowiekowi nawiązać relację z Bogiem i wyrażać ją w aktach kultu, ćwiczeniach duchownych i w dobrych uczynkach. Dzięki pobożności całe życie człowieka jest przeżywane w komunii z Bogiem i staje się pieśnią na Jego chwałę, osiągając w ten sposób szczyty świętości.

Dar bojaźni Bożej (hebr. jirat Elohim, gr. fobos Theu, łac. timor Dei) nie oznacza niewolniczego strachu przed Bogiem, ale szacunek, respekt, posłuszeństwo wobec Niego, lęk, by Go nie utracić, gdyż jest najwyższą Wartością i Bogactwem, Osobą godną miłości ponad wszystko i tylko w komunii z Nim człowiek może znaleźć prawdziwy pokój i spełnienie.

Owoce Ducha Św.

Źródło: http://milosierdzie.sosnowiec.pl/owoce-ducha-swietego/

MIŁOŚĆ jest podstawowym owocem Ducha św. Należy jednak pamiętać, że miłość do drugiego człowieka, do własnych dzieci, do męża, żony – to nie tylko czułe słówka, zgadzanie się na wszystko, to również wymagania, nawet zakazy, które często przyjmuje się z niechęcią. Miarą prawdziwej miłości jest poświęcenie. Tylko przez bezinteresowne poświęcenie dla dobra innych, możemy w pełni się realizować. Prawdziwa miłość zaczyna się wtedy, kiedy niczego w zamian nie oczekujemy.

RADOŚĆ jest tam, gdzie panuje miłość. Największa radość płynie z poznania kochającego nas Boga. Jest wyrazem wdzięczności wobec Boga za każdy dar, który od Niego otrzymujemy. Apostoł Piotr wzywa nas do radowania się, nawet w trudnych doświadczeniach życiowych: Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń(1 P 1.6)

POKÓJ jest dopełnieniem radości. Odczuwamy go w naszych sercach, kiedy zamiera nasze własne ja a zaczyna żyć Jezus. Pokój mamy bez względu na wydarzenia, które dzieją się wokół nas, mamy go zarówno wtedy, gdy pracujemy, jak też gdy odpoczywamy. Święty Paweł zachęca: O nic się zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie (Flp 4, 6-7).

CIERPLIWOŚĆ jest owocem Ducha Świętego, który jest bardzo potrzebny w relacjach z innymi ludźmi jak również w dążeniu do wyznaczonych nam celów, które chcielibyśmy szybko osiągnąć. Jeśli nam to nie wychodzi, to zdarza się, że gwałtownie reagujemy. Jednak gwałtowność sprzeciwia się cierpliwości. Gwałtowność bazuje na uczuciach i nie myśli racjonalnie. Cierpliwość to ufność Panu Bogu, że to, co nas spotyka, jest dobre dla nas, choć na początku może się nam wydać niekorzystne i trudne do przyjęcia.

UPRZEJMOŚĆ promieniuje miłością. Wynika ona z serca i jest widoczna w całym naszym postępowaniu. To objaw zwykłego szacunku, który należy się każdemu człowiekowi. To serdeczne i ciepłe przyjęcie, dobre słowo. Kiedy będziemy mieli łaskę spotkania z drugim człowiekiem, bądźmy dla siebie uprzejmi i serdeczni. Święty Paweł mówi: Nie zapominajcie też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę (Hbr 13, 2).

DOBROĆ to życzliwość wobec ludzi, dawanie im tego, czego im brakuje. Może to być dobre ciepłe słowo, wsparcie w trudnych chwilach. W czynieniu dobra bierzmy wzór z Boga, który jest dla nas największym Dobrem. Święty Paweł powiedział: dopóki mamy okazję, czyńmy dobrze wszystkim, zwłaszcza tym, którzy są nam bliscy (por. Ga 6, 10).

WIERNOŚĆ to owoc Ducha Świętego, który pozwala nam dotrzymywać słowa i złożonej obietnicy Bogu i bliźnim. Łączy się ona z poczuciem obowiązku i odpowiedzialnością. Wierność jest związana z miłością do Boga i ludzi, miłością, która jest trwała i niezachwiana wobec wszelkich trudów dnia codziennego. Synu, jeśli chcesz służyć Panu, przygotuj swą duszę na doświadczenie… W zmiennych losach utrapień bądź wytrzymały. Bo w ogniu doświadcza się złoto, a ludzi miłych Bogu – w piecu utrapienia. Bądź mu wierny, a On zajmie się tobą (Syr 2, 1-6).

ŁAGODNOŚĆ jest umiejętnością zachowania spokoju w cierpieniu, wobec ludzi przykrychi dokuczliwych. Łagodność posiada coś z Bożego spojrzenia na człowieka, pozwala nam dostrzec jego godność, wartości, które są dla niego ważne, pozwala niejako wejrzeć w głąb duszy bliźniego i właściwie go zrozumieć. Jezus mówił: Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem (Mt 11, 29). Nieśmy ten dar tym, których Bóg stawia na naszej drodze.

OPANOWANIE dotyczy zarówno myśli, mowy, jak i czynów. Nauczmy się panowania nad naszymi myślami, nie rozpamiętujmy zadanych ran naszemu sercu przez obmowy, niesłuszne posądzenie, nie złorzeczmy w myślach i nie knujmy zemsty. Panujmy nad naszym językiem, aby nasze słowa były prawdziwe, dobre i potrzebne. Opanowanie czynów przydaje się nam podczas kontaktów z innymi, gdy słyszymy oskarżenia, obelgi na nasz temat. Czasem trudno jest nam w rozmowie wysłuchać do końca osoby, która działa nam na nerwy, opanować się, nie wybuchnąć w emocjach. Potrzeba jednak rozmawiać, prowadzić prawdziwy dialog, który jest dla nas sprawdzianem opanowania i szacunku dla odmienności drugiej osoby.

W grudniu 2020 rozpoczął się cykl spotkań, podczas których o. Bartosz Madejski OMI (czasem wspomagany przez inne osoby) omawia Katechizm Kościoła Katolickiego oraz odpowiada na pytania komórkowiczów. Spotkania odbywają się w każdą pierwszą niedzielę miesiąca po mszy św. o godz. 13:00 (msza komórkowa).

Poniżej publikujemy nagrania poszczególnych konferencji.

6.12.2020

o. Bartosz Madejski OMI - Wprowadzenie do Katechizmu i odpowiedni

3.01.2021

o. Bartosz Madejski OMI - Omówienie punktów 1-73 oraz wyjaśnienia odnośnie szczepień

7.02.2021

Kolejne spotkanie planowane jest na 6.06.2021

Pewnie większość z nas przeżywa jakąś stratę. Zachęcamy do odpowiedzenia sobie na poniższe pytania, które przygotowała nasza koleżanka Ola Stuła (Ola prowadziła warsztat w tym temacie podczas wczasorekolekcji w Czerwiennym).

Czytaj więcej: Przeżywanie straty

Pragniemy Wam polecić książkę autorstwa Jose H. Prado Flores pt. "Jak Ewangelizować ochrzczonych". Znajdziemy w niej wiele praktycznych porad nt. metod ewangelizacji, z których na czoło wyłania się Świadectwo. Poniżej zamieszczamy fragmenty tej ciekawej lektury mówiące o tym, jak powinno być zbudowane dobre świadectwo.

Czytaj więcej: Jak przygotować dobre świadectwo